Aan de hand van zes vooraf geformuleerde doelen gingen de aanwezigen met elkaar in gesprek. Zo ging het over het verstevigen van het Jenaplan onderwijs en de positie van JenaXL als vo-school. De deelnemers gaven tips om het maatschappelijk ondernemen te bevorderen en maatwerk en persoonlijk onderwijs te stimuleren. Het professionaliseren van de Jenaplan-opleiding was één van de gespreksonderwerpen, evenals goed werkgeverschap vanuit de Landstede-waarden ontmoeten, ontdekken en ontwikkelen. ‘Het was echt JenaXL vanavond: iedereen ging met elkaar de dialoog aan zoals het Jenaplan betaamt’, zei teamleider Regina Siebelink na afloop. ‘Naar mijn idee kon iedereen binnen deze doelen kwijt wat hij wilde zeggen. Dus het zijn de juiste doelen, we zitten op het goede spoor.’ Ook onderwijsadviseur Annemieke Visser van Landstede Groep, die de sessie leidde, kijkt met een goed gevoel terug: ‘De onderlinge verbinding was heel mooi om te zien.’

Grote en kleine suggesties
Het leuke effect van zo’n gemêleerd gezelschap was dat er zienswijzen vanuit totaal verschillende oogpunten werden verzameld. Er waren overkoepelende adviezen, zoals het bewaken van de persoonlijke sfeer binnen JenaXL, met vooral de echte Jenaplan-kenmerken: ‘het kind vóór de leerling’. Specifieke onderwerpen waren er ook: waaronder het nut van bewerkelijke wiskunde-huiswerkopdrachten voor een leerling die het vak goed beheerst. Een brugklasleerling miste beweging: ‘We moeten steeds heel lang achter elkaar stilzitten. Als je even kan bewegen, of naar buiten kan, kun je weer veel beter nadenken!’ Een conciërge merkte op dat het heel belangrijk voor de leerlingen is dat er eenduidige regels zijn waaraan iedereen zich houdt. En een leraar Economie & Ondernemen ging ter plekke al aan de slag met het doel ‘Maatschappelijk ondernemen bevorderen’ en maakte een afspraak met een ouder over een eventuele leerlingenexcursie naar diens bedrijf.

(tekst gaat verder onder de foto)

Samenspel
‘We zijn een echte Jenaplan-school, maar het kan wat mij betreft nog wel Jenaplan-achtiger’, zei een docent. ‘Werk, gesprek, spel en vieren, daar draait het bij ons om, maar soms is er te weinig tijd voor. Als ik een keuze moet maken tussen het toevoegen van een spelelement aan de les, of me aan de methode te houden met een saaiere les, kies ik vaak voor het laatste wegens gebrek aan tijd.’ Een leerling vindt dat jammer: ‘Als je er een spelletje aan toevoegt, is het niet alleen leuker, maar blijft het ook beter in je hoofd zitten. Maar misschien is dat te kinderachtig?’ Haar moeder schudt haar hoofd. ‘Je bent nooit te oud om te spelen.’

Voor herhaling vatbaar
Het ging over het versterken van het formatieve handelen en over het ‘ruimhartig met geld en ruimte faciliteren van het professionaliseren’. Het ging over het omzetten van plannen in daden, knopen doorhakken, teambuilding en het betrekken van de docenten bij het beleid. ‘Alle inzichten, suggesties en opmerkingen worden vastgelegd en komen waar mogelijk terug in het Schoolplan of de daaruit afgeleide concretere jaarplannen’, legde teamleider Reinald Bosman aan het einde van de avond uit. Hij bedankte de aanwezigen voor hun komst en inzet. ‘Het is mooi te zien hoe iedereen de dialoog is aangegaan, dat is heel waardevol. Het is dan ook onze intentie om dit soort sessies vaker te organiseren.’

Tekst en beeld: Marijke Mosterman